Al ruim een week speelt het artikel “Geen restauratie maar reformatie” van de redactie van één in waarheid door mijn hoofd. Ik zal er eerlijk over zijn, het heeft me teleurgesteld.

Over een aantal zaken wil ik dan toch maar mijn mening/gedachten hier weergeven.

Ze vragen zich af: Hoe zit het nu met het voorlopig kerkverband? En iets later komt dan de opmerking: “Vanuit dit kerkverband worden verontruste GKv-ers sterk gestimuleerd om zich af te scheiden en plaatselijke bijeenkomsten te houden, ongeacht het draagvlak”. Een nogal forse uitspraak. Die heel wat genuanceerd moet worden voor deze waar is. Er wordt niet gestimuleerd om zich af te scheiden, daar waar nog gesprek mogelijk is wordt dit aangemoedigd, waar nodig ondersteund. Als het dan niet meer mogelijk is om in de GKv te blijven, dan wordt er aangemoedigd om plaatselijke bijeenkomsten te houden, om elkaar vast te houden. Te vaak komt het voor de bezwaarden uit de GKv allerlei kanten uit gaan, en verstrooid raken.

Dan “zo zijn er in Assen, Goes en Nijkerk gemeenschappen ontstaan die vaak niet meer dan enkele tientallen leden omvatten.” Ik zie niet wat deze zin toevoegt, gat het in de kerk om aantallen? Zeg de Here Jezus niet zelf, “waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, ben Ik in hun midden” Mat 18:20 ? Ik kan het zelfs nog wel verder uitwerken, als deze gemeenschappen niet worden gevormd, waar moet men dan heen als men de GKv verlaat? Afgelopen jaar heb ik grote groei gezien in Zwijndrecht en Veenendaal. Omdat deze kleine gemeenschappen er waren kon men ergens terecht.

En volgende zin gaat over de benaming van het kerkverband, hier wordt een foute naam weergegeven, het voorlopig kerkverband heeft de naam “Gereformeerde Kerken Nederland” aangenomen, dus zonder het woordje in. Tevens neemt het kerkverband geen afstand van de voorlopigheid, de voorlopigheid van het kerkverband is niet gelegen in het feit dat het weer zou worden opgeheven, maar in het feit dat naar de kerkorde nog geen volwaardig kerkverband gevormd kan worden.
Dat vervolgens alleen predikanten uit dit kerkverband voor mogen gaan in Assen nadat ze zich bij het verband voegen lijkt mij redelijk normaal.

Dan over de conclusie: “Daarom lijkt doleren in voorlopigheid de aangewezen weg…”
Ik kan niet anders zeggen, als u denkt nog een strijd te strijden te hebben binnen de GKv dan is dat de aangewezen weg. Als u echter niet verder kunt zult u moeten kiezen.

Als laatste wil ik nog iets kwijt over de opmerking : “Het vastleggen op rigide kerkverbanden …” en dan speciaal over de typering rigide.
Rigide betekend volgens mijn woordenboek: 1 stijf, strak; scherp 2: streng van levenswijze; inz. Overdreven streng.

Hoe is dit van toepassing op deze kerkverbanden? In het bijzonder op de GKN ?
In het niet meer voor mogen gaan van ds Heres in Assen? Wel lijkt me redelijk normaal dat alleen predikanten van het kerkverband waartoe je behoort voorgaan.

Er wordt vervolgens gewezen op de situatie in Dalfsen, wel die behoren bij geen enkel kerkverband. Op moment van schrijven van de redactie van Eén in waarheid was er ook nog geen kerkverband die over de zaak gesproken had. Op het moment van mijn schrijven is het wellicht zo dat de GKN erover gesproken hebben, de uitslag daarvan is mij echter niet bekend. Als er door de minderheidsgroep uit Dalfsen is verzocht om tot het kerkverband te worden toe gelaten, kan ik me niet voorstellen dat ze dan niet eerst nadere toelichten moeten geven over de gang van zaken.
Rigide, omdat alleen op kerkverband niveau gesproken kan worden?
Lijkt me toch ook een redelijk normale gang van zaken. Zeker als je weet dat degene die contact met je zoekt problemen heeft met de kerken waarmee je een kerkverband vormt. Je vormt niet zomaar een kerkverband, het gaat om erkenning van de kerken in dit kerkverband.

Met de laatste regels kan ik gelukkig alleen maar instemmen en ik wil ze hier dan ook onder plaatsen:
“Maar in elk geval: Christus’ kerkvergadering gaat door!
Lees maar eens goed Ps.2.”