Zo dat was gister zomaar een hectische dag. Ga je ‘s morgen naar je werk met het idee om op tijd naar huis te gaan omdat je zoon de uitslag van zijn examen krijgt, ben je in eens om 8:45 al weer 
op weg naar huis, omdat de hond een pootje gebroken heeft.
Eerst snel op de fiets naar huis, ondertussen overleg met zoon nr 3, die gaat met zoon nr 1 naar Maartje toe met een kleed om Kira te kunnen verplaatsen.
Thuis de auto gepakt en zo dicht mogelijk bij de plek van het ongeval parkeren zodat er niet al te veel met Kira gesleept hoeft te worden.
Kira in de auto Maartje en zoon nr 3 in de auto, zoon nr 1 gaat snel naar zijn werk.
Dierenarts bellen, we kunnen direct terecht. (dank Dierenartsen Praktijk Zoetermeer voor de goede zorgen)
Foto maken van pootje, moet geopereerd worden door een orthopeed in Utrecht, maar ja of je daar direct terecht kunt.
Dus een spalk om het pootje en naar huis.
Thuis na het, via moderne media als Telegram en Facebook, informeren van deze en gene over de huidige stand van zaken rond Kira toch nog maar even wat vloerbedekking van de trap halen want maandag wordt die opnieuw bekleed. (en altijd goed om bezig te blijven als je in spanning op iets wacht)
Dan komt het verlossende telefoontje van de dierenarts, er is een operatie uitgevallen, Kira kan ‘s middag nog terecht bij Specialistische Dierenkliniek Utrecht.
Snel nog even de lunch wegwerken, Kira in de auto en naar Utrecht.
Daar worden we aller hartelijkst ontvangen, na wat inschrijving-plichtplegingen Kira overhandigt aan de assistente, ze kijkt nog eens zielig om maar hobbelt op 3 poten keurig mee. (en daar zijn we alweer heel blij met het Hurtta tuigje, zo kunnen we haar ondersteunen door haar een beetje omhoog te houden aan het handvat.)
Operatie gaat welke enkele uren duren dus toch maar weer richting huis. Onderweg een telefoontje, zoon nr 3 is geslaagd voor VMBO met een mooie cijferlijst, dus ook nog maar even langs de bloemenwinkel voor een stoere bos bloemen.
Thuis maar een stukje taart genomen om het te vieren en tussen de bedrijven door mails beantwoorden en wat werk proberen te verzetten (dat lukte ook nog) het wordt later en later en ik hoor maar niets, wachten is niet mijn sterkste kant. Dan komt om 16:30 het telefoontje operatie geslaagd Kira mag opgehaald worden. Net voor de spits uit lukt het me zonder snelheidsovertredingen (lang leve de cruise control) om binnen 3 kwartier weer in Utrecht te staan. Eerst even uitleg over de medicijnen en de rekening betalen, dan nog een uitgebreide uitleg van de orthopeed die de operatie heeft uitgevoerd en dan naar Kira, ze zit overeind maar kijkt nog heel loddig uit haar ogen, ze strompelt weer op drie poten en ondersteund door het tuig mee naar de auto, en laat zich in de bench leggen. (dank Specialistische Dierenkliniek Utrecht voor de rustige en duidelijk uitleg en de goede zorgen)
Weer op weg naar huis, het wordt tijd voor wat powerfood, want ondertussen begint mijn energie niveau aardig te dalen.
Thuis laat ze zich nog steeds versuft ook weer in de bench leggen. De hele avond tilt ze af en toe haar kop op als er visitie binnen komt maar verder zit er nog niet veel beweging in. Voorlopig 6 weken bench rust, dat wordt nog een hele opgaaf
