Zaterdagochtend, het is nog voor 7 uur. Mijn vrouw komt terug van het toilet en kruipt bij me. We liggen zo even voor ze vraagt: “wat is er.”. Hmmm euh niets, ik ben wakker. “Wat is er nog meer?” Hoezo? Nou je bent zo druk. Ow, ik moet ook aar het toilet en mijn hoofd staat aan en ik heb allerlei leuke ideeen voor de plugin die ik gister nog schreef. Dan is het goed zegt ze.

Ze rolt bij me vandaan en ik stap uit bed. Bril en telefoon mee, en bij de deur gris nog mijn ochtendjas van de haak. Ik ga naar beneden. Kira kijkt me al vragend aan. Goedemorgen meisje, nee ik moet eerst zelf naar het toilet. Op het toilet noteer ik snel mijn ideeën op mijn telefoon.

Daarna trek ik mijn warme jas en een broek en ga met Kira naar buiten. Op de dijk wil ze direct het water in. Ik voorkom dat omdat ik deze keer geen zin heb haar af te drogen. Tijdens de wandeling komen we slecht een paar andere hondenbezitters tegen en mijn gedachten draaien rustig door. Op de terug weg zijn alle ideeën uitgewerkt, daarmee is het niet klaar, mijn hersenen hebben een nieuwe taak gevonden en zijn al met deze post bezig. Kira ziet haar kans en springt toch nog in de sloot. Ach wat de handdoeken liggen klaar achter de voordeur. Op naar de koffie en een metylfenidaat.

Bij de diagnose van mijn ADHD legde de psycholoog uit dat bij ADHD de hersenen altijd op 100% draaien. Omdat er te weinig dopamine wordt aangemaakt. Dopamine functioneert als een rem.
Ik ervaar dat ook echt zo. De rem heeft zijn voor en zijn nadelen. Maar de voordelen zijn bij mij in de overhand. Met de medicatie kan ik het zelf regelen, dat is geweldig.